Ganghaft, oder Ganghaftig
Ganghaft, oder Ganghaftig,
[
401-402] adj. et adv. 1) Für Gangbar 1,
in welcher Bedeutung es doch im Hochdeutschen wenig gebraucht wird. Ein
ganghaftes Wort. Ganghafte Münze. Eine ganghafte Zeche, im Bergbaue, welche im
Gange ist, wo beständig gebauet wird.
S. Gang I 2. 2) Ein Erz bricht ganghaft, im Bergbaue,
wenn es in Gängen gebrochen wird.
S. Gang VI. 2.